استاد بامداد رضوانیان در باره شاگرد خود خانم نوید بروجردی زاده میگوید ، بروجردی زاده را میتوان نقاش اجتماعی قلمداد نمود و اولین نقاش زن ایرانی که به قطار زیر زمینی ( مترو ) یک نگاه و گذرا و سطحی نداشته باشد و آن را در آثارش منعکس نموده است ، آنچه که ارزشمند و مهم است ، نگاه ژرف و.ی به پیرامون اش است که برای نقاشی امروز ما حائز اهمیت می باشد .
با افتتاح خانه فرهنگ مترو در ایستگاه مترو هفت تیر به نمایشگاهی از آثار نقاشی هنرمند جوانی میرویم که خنده رو ، شاداب و مهربان ، با چاشنی تواضع و فروتنی یک هنرمند نوجوان به استقبال بازدید کنندگان نقاشی هایش می آید
ساعت ۱۵ بعد از ظهر است ، که با دعوت مهندس وحید رضائی توفیق حضور در فضای خاص هنری و حمل و نقل درون شهری و سفر زیر زمینی مترو نصیبمان گردید
تابلو های نوید بروجردی زاده قابل تعمق است و نگاهی جدید اور را به نقاشی و سفر های زیر زمینی مترو منعکس میکند ، استادش بامداد رضوانیان از بابت حمایت شاگرد نو اندیش و خوش ذوقش قابل تحصین است و او می گوید که : چنانچه به پیرامون خویش و اجتماعی که در آن زندگی می کنیم ، نگاهی جستجوگر داشته باشیم و اگر بخواهیم آدم های دور و برمان را که در یک قطار زیر زمینی ( مترو ) جابجا میشوند خوب ببینیم ، می توانیم با ذهنیت و دلیل آفرین آثار نوید بروجردی زاده ارتباط برقرار کنیم .
آدم های خسته ، نا امید ، نگران ، بی تفاوت و انسان هائی که در یک سفر کوتاه در دل زمین « شهر تهران » جابجا می شوند و به امیدی از سوئی به سوی دیگر در حرکتند . آنها آنقدر در افکار خود غرغ شده اند که به دهنشان هم خطور نمی کند که شخصی از بین خودشان در پی تصویر کشیدن لحظه های خلوت و شلوغ پیرامونشان باشد
نقاش جوان « خانم نوید بروجردی زاده » فارغ از اندیشه های فرامالیستی رایج در نقاشی معاصر ، همدری و نگاه خود را نه به نحوی تصنعی و دلسوزانه ، بلکه به عنوان ” خودی ” از این جماعت به تصویر می کشد ، درها ، شیشه ها ، صندلی ها ، میله ها و دیوار های واگن اجزاء مهم تصویری و لاینفک از انسان ها هستند و نیاز خود را به یکدیگر ، چه به لحاظ کاربردی و چه به لحاظ عناصر ترکیب بندی به نمایش میگذارند ، نقاش در پی آن بوده است که به بایه های درونی تر از شخصیت پردازی برسد و برای رسیدن به هدفش تلاش فراوانی کرده است
.
آثار نوید بروجردی زاده نفس ” نقاشی کردن ” دارد به لحاظ تجربه فرم شناسی و تجربه تکنیکی ( که براحتی نقاشی هایش را می توان از نگاه به سوژه هایش و نحوه قلم زدنش شناخت . وی نه بدنبال طرح معانی معاصر و یا موضوعی خاص می گردد و فقط در پی نقاشی کردن ، آنچه که در آن زندگی میکند است ، بدون آنکه خود بر این امر پا فشار باشد ، میتوان او را نقاش اجتماعی قلمداد نمود و اولین نقاش زن ایرانی که به قطار زیر زمینی ( مترو ) یک نگاه و گذرا و سطحی نداشته باشد و آن را در آثارش منعکس نموده است ، آنچه که ارزشمند و مهم است ، نگاه ژرف و.ی به پیرامون اش است که برای نقاشی امروز ما حائز اهمیت می باشد .
منهم از این آثار در مترو هفت تیزر دیدن کردم
خانم بروجردی دستاتان درد نکند ، آفرین
واقعاً این نقاشی ها در نوع خود بی نظیر است، ایشان را سالهاست می شناسم، پیشرفت قابل ملاحظه ای دارند
نوید جان چه آرام و بی صدا از بین مان رفتی
…………………………………………………………….
عاطفه خانم سلام
نمی دانم شما همان عاطفه خانم خواهر نوید جان شادروان روان هستید یا خیر ؟
بهرصورت از این که یاد تازه گذشته ناکام مرحوم نوید هنرمند هستید خدا خیرتان دهید ، نوید بروجردی دختر نازنین و هنرمندی که در عنوان جوانی دار فانی را واع گفت و همه و از جمله مرا غمگین کرد .
بعد از اینکه این پیام را دیدم ، از حدس و گمان با مهندس وحید رمضانی تماس گرفتم و متاسفانه معلوم شد که نوید ما همان دختر هنرمندی بود که نشگفته ۳ و سال اندی ماه قبل خاموش شد .
دقایقی با مهندس رمضانی صحبت کردم و با افسوس از دنیای قدر ناشناس به روح پر فتوج نوید عزیز درود و فاتحه میفرستم و از همه کسانی که در همین لحظه این مطالب را میخوانند و تصویری از نقاشی های زیبا و بیانگر این نازین را میبینند ، فاتحه ای نثار روح آزاد و زیبایش کنند .
۸/۶/۱۳۹۰ بساعت ۱۸:۱۸
طبیب زاده