۸۷/۱۰/۱۶ مراسم خواستگاری و مسئله قابل توجه جوانان

مراسم خواستگاری از مراسم قابل احترام خانواده های اصیل ایرانی است و مراسنم مذکور با رعایت همه آداب و سنت های آن همراه با حضور بزرگان فامیل میتاند سبب استحکام کیان خانواده و ازدواج زوجین شود .

 

 

 

شاید بپرسید که فلسفه خواستگارى چیست؟ چرا فامیل پسر یا خود او با هدیه اى ارزنده به خواستگارى دخترى مى روند و از او تقاضاى همسرى براى پسرشان مى کنند؟ و چرا دختر به خواستگارى پسر نرود؟ اینکه از قدیم, مردان به خواستگارى زنان مى رفته اند و از آنها تقاضاى همسرى مى کرده اند, نشانه حیثیت و احترام زن بوده است. دست آفریدگار, مرد را مظهر طلب و تقاضا آفریده است و زن را مظهر مطلوب بودن و معشوق بودن. خلقت، زن را گل و مرد را بلبل قرار داده است. غریزه مرد، نیاز و طلب است و غریزه زن ناز و دلبرى است. و خلاف حیثیت و فطرت زن است که به دنبال مرد برود و خود را خواهان وصال او نشان دهد. براى مرد قابل تحمل است که از زنى خواستگارى و جواب رد بشنود.

اما براى زن که مى خواهد محبوب و مطلوب باشد و از قلب مرد سر درآورد، قابل تحمل و موافق غریزه نیست که مردى را به همسرى دعوت کند و احیانا جواب رد بشنود

و سراغ مرد دیگرى برود. از این رو دخترانى که به اصطلاح دلداده پسرى مى شوند و بعد از مدتى از او جواب رد مى شنوند, گرفتار ناراحتیهاى روحى و روانى شدیدترى نسبت به پسران مى شوند. این روش, برخلاف تصور عده اى که مى گویند: "زن به صورت کالایى درمى آید که خریدارش مرد است", با طبیعت زن و مرد سازگار بوده و موجب استحکام زندگى و استمرار آن مى شود; و همان ویژگیهاى زن, بوده که مرد را به طرف خود کشانده و او را مشتاق وصالش نموده است و ادامه این ویژگى، عامل بقا و کیان خانواده و موجب مودت و دوستى هر دو مى شود.

 چگونه خواستگارانى را انتخاب کنیم؟ و براى خواستگارى به کجا برویم؟

بنایى محکمتر از بناى خانواده ساخته نشده است. ابتداى این بنا, با خواستگارى آغاز مى شود و چگونگى این آغاز در سستى و یا تحکیم زندگى موثر مى باشد و لذا از مسائلى است که باید مورد توجه هر دختر و پسرى قرار گیرد.

ملاکهاى گزینش همسر آنقدر دقیق و حساس است که بدون توجه و بکارگیرى آنها, زندگى زناشویى دچار مشکل خواهد شد. دختر و پسرى که با هم پیوند همسرى مى بندند مى خواهند هر یک مایه عزت و سربلندى دیگرى باشد; اسرارش را فاش نسازد; در سختیها و مشکلات یاریش کند; به هنگام ناراحتى و افسردگى آرامش سازد; احترامش کند و نیازهاى روحى, روانى او را برآورده سازد. و واضح است که بدون رعایت ملاکهاى لازم در ازدواج, حصول چنین اهدافى ممکن نیست.

در فرهنگ اسلام و کلمات پیامبر(ص) و امامان(ع), بعضى ملاکها را شرط ضرورى ازدواج و بعضى دیگر را به عنوان فضیلت, مزیت و ارزش اضافى شمرده اند و عواقب و پیامدهاى مثبت و منفى هر کدام را بیان کرده اند. امام صادق(ع) در پاسخ به مردی که قصد ازدواج داشت فرمودند:

بنگر که هستى و شخصیت خود را در چه موضعى مى گذارى و چه کسى را در مالت شریک مى کنى و از دین و رازت آگاه مى سازى؟(۱)

این سخن ویژگیهاى اصلى و اساسى یک همسر را که رمز سعادتمندى خانواده است, در عفت, پاکدامنى و امانتدارى و دیندارى خلاصه مى کند. آنچه که براى هر دختر و پسرى به هنگام خواستگارى, به عنوان ملاک قبول یا رد مورد توجه قرار مى گیرد, چند چیز است: 

۱- دیندارى، ۲ – اخلاق حسنه، ۳ – جمال و زیبایى، ۴ – ثروت، ۵ – تحصیلات و شغل.

از بین ملاکهاى فوق, رعایت دو شرط اول و دوم, ضرورى و لازم است و شرایط دیگر فرعى و ارزش اضافى هستند که اگر همسر آینده ، آنها را هم داشته باشد, درصد موفقیت و شیرینى زندگى بالاتر است. در ابتدا ناچاریم ملاکهاى غیر ضرورى و فرعى را مورد ارزیابى قرار دهیم تا هدفى را که در پى آن هستیم بهتر و آسانتر بدان برسیم.

 

جمال و زیبایى

زیبایى و سلامت جسم در همسر یک ارزش است که اگر همراه با زیبایى و جمال معنوى و ایمان درونى باشد بس ارزنده خواهد بود. از آنجا که طبع هر انسان, زیبادوست و زیباپسند است, هر مردى دوست دارد با زنى زیبا ازدواج کند. و هر زنى نیز دوست دارد با مردى خوش قیافه وصلت نماید و این خواسته چیزى نیست که مورد مخالفت اسلام قرار گرفته باشد. حتى در بعضى روایات بر این امر تاکید شده که به هنگام انتخاب همسر به وضع ظاهرى, اندام, مو و صورت او عنایت داشته باشید. رسول خدا(ص) در اشاره به این مطلب مى فرماید: "هنگامى که خواستید از زنى خواستگارى کنید چنانکه از زیبایى صورتش سوال مى کنید, از مویش نیز سوال کنید, زیرا مو نیز یکى از دو جمال محسوب مى شود."(2)

اما سفارش اسلام این است که در انتخاب همسر, تنها جمال و دیگر ملاکهاى فرعى را مورد توجه قرار ندهید, بلکه به آنها به عنوان یک ارزش اضافى و مزیت بنگرید.

پسرى که فقط بخاطر زیبایى دخترى, با او ازدواج کند و نسبت به دیگر خصوصیات اخلاقى و روانى او بى تفاوت باشد, گرفتار بلایى مى شود که خروج از آن به آسانى ممکن نیست.

در سخن دیگر مى فرماید: با زنى به خاطر زیباییش ازدواج نکن, چه بسا زیباییش او را به پستى کشاند.(۴)

به همین جهت دخترى که زیبایى فوق العاده دارد, اگر دین و تربیت صحیح نداشته باشد, غالبا مغرور و خودخواه است و مى خواهد بر شوهرش تحکم کند, و اطاعت شوهر را نمى پذیرد. اینگونه زنان که گرفتار خودخواهى هستند, ممکن است در برابر مردان هوسباز حرمت زندگى زناشویى خود را حفظ نکنند.  درختى که ظاهرش زیبا باشد ولى میوه اش تلخ و بدمزه, چه فایده اى دارد؟ اگر همسر زیبا به خانه بیاورى و از عفت و پاکدامنى او غافل باشى و اختیارات را به او بسپارى, کانون گرم خانواده را به دوزخى سوزان تبدیل مى کند, به علاوه, زیبایى مانند ((گل)) است که در اثر مرور زمان, پژمرده مى شود و طراوت خود را از دست مى دهد. اینها واقعیتهایى یکجانبه نیست. چنین نیست که لازم باشد مرد به دنبال چنین ویژگیهایى باشد. دختر نیز نباید اینها را نادیده بگیرد.

ادامه دارد…

پى‏نوشت‏ها:

۱ـ وسائل الشیعه, روایت ۲۴۹۴۱٫

۲ـ همان, روایت ۲۵۰۳۲

۳ـ همان, روایت ۲۵۰۱۴

۴ـ مستدرک الوسائل, ج۱۴, ص۱۷۵, روایت ۱۶۴۲۸, چاپ آل البیت(ع).

 

منبع: موسسه جهانی سبطین

 

چه سئوالاتی در جلسات آشنایی دختر و پسر جهت خواستگاری و ازدواج باید مطرح شود:

ما در این مقاله سعی داریم تا نحوه ساختن سئوال را در این جلسات برای شما بازگو کنیم .

در طرح سئوالات جلسه خواستگاری و شناسایی دختر و پسر، که به آن ها  کمک می کند تا نسبت به طرف مقابل شناخت عقلانی ( نه احساسی) کسب کنند شرایطی حائز اهمیت است که بعضی از آنها به قرار ذیل است:

۱ – فکر نکنیم که سئوالات باید استاندارد شده و از پیش تعیین شده و با جوابهای مشخص باشد، باید هنگام گفتگو  سعی کنیم سئوالات را در همان جلسه نسبت به هرمسئله  مبهم، طرح کنیم.

۲ –  سئوالات کلی برای شروع خوب است ولی فایده های آن اندک هستند. مثلا نظر شما در مورد حجاب چیست؟  شما چه توقعی از همسر آیند ه ات داری؟ شما نظرت در مورد اخلاق و ایمان چیه؟  میعارهای شما برای ازدواج چیست؟  شما چه نقشی برای  زن در خانواده ، یا چه نقشی برای مرد در خانواده قائل هستید؟سئوالات کلی، حتما جواب کلی دارد و جوابهای کلی چون مبهم و ناشفاف هستند ، مفهوم شناخت از یکدیگر را با تحریف روبرو می سازد.

۳ – به جای سئوالات کلی، سعی کنید مفاهیم را به زودی به طرف مصداق ها و مثالهای عینی بکشانید، و با طرح مسئله فرد را در موقعیت قرار دهید. موقعیت هایی که هر روز در زندگی خانوادگی افراد پیش می آید و زوجین نسبت به آن واکنش احساسی، فکری یا رفتاری نشان می دهند. به عنوان مثال به جای این سئوال کلی که "نظرتان در مورد حجاب چیست؟" سئوالات جزئی زیر را بپرسید؟ آیا آقایان هم باید حجاب داشته باشند؟ آیا شما خانواده ای را دیده اید که به خاطر رعایت نکردن حجاب از طرف مرد گسسته شده است؟ حدود حجاب برای خانم ها چقدره؟ آیا نوع پوشش خانم در خانواده با جمع های فامیلی تفاوتی داره؟ آیا به فرض پذیرش حجاب مورد نظر شما، کار خانم در محیط هایی که کاملا مردانه هست ، مثل یک کارخانه یا معدن یا …، اشکالی داره؟ خانم یا آقا در ارتباط با نا محرم چه حدودی را باید رعایت کنن؟

(این به شما بستگی دارد که چه سئوالهای جزئی را متناسب با احوال خود طرح کنید)

اما …. این سئوالات جزئی و دقیق و عملیات را حول چه محورهایی تهیه کنیم.

 

مسئولیت پذیری و انجام وظایف فرد

 شغل، تحصیلات، وظایف دوستی و خانوادگی از جمله مسئولیت های فرد محسوب می شود و ما به جای سوال "آیا شما مسئولیت پذیرید یا نه" ، سئوالات دقیقی را نسبت به زندگی قبلی فرد طرح می کنیم تا از میزان مسئولیت پذیری او مطلع شویم. مثل: شما در چه تاریخی سرباز شدید، کی به سربازی رفتید؟ آیا غیبت هم داشتید؟

آیا در انجام کارها در خانواده با پدر و مادرتان مشاجراتی داشتید، آیا آنها کارهایی را به اجبار از شما می خواهند؟ رفتار همکارانتان با شما چگونه است؟ ( معمولا افرادی که با خانواده و همکار و …، دیگران مشاجره دارند و ناسازگارند کسانی هستند که نسبت به انجام وظایف و مسئولیت های خود کوتاهی می کنند)

 

 ثبات فکری و احساسی فرد

شما می توانید با سوالاتی متوجه شوید که آیا او شغل عوض کرده است؟ رشته تحصیلی خود را جابجا کرده؟ آیا با دوستان هر چند وقت یکبار قطع رابطه می کند؟ آیا به تناسب سنش چه چیزی اندوخته ؟ مثلا یک آقای ۲۷ ساله چه میزان تحصیلات داره ، چه میزان سرمایه داره ، چه میزان تخصص داره و ….؟ چون این فرد که حداقل ۷ سال از بهترین زمان جوانی را در اختیار داشته در ازای آن چه اندوخته است؟ ( این سئوال با سئوالات سنتی  که فقط به داشته های فرد توجه دارند متفاوت است، مثلا ممکن است شخصی ۷ سال کار کرده و سرمایه خود را خرج درمان پدر بیمارش کرده و اکنون هیچ ندارد ، ولی این فرد با ثبات است. چون چگونگی گذران عمر و ثبات در کار و زندگی برای ما مهم است)

 

 انعطاف پذیری

ما باید با طرح سئوالاتی متوجه بشویم این فرد تا چه میزان حاضر به انعطاف و تغییر در نظراتش است. به این سئوال توجه کنید:اگر ما آماده شده ایم به یک مسافرت راس ساعت ۱۸ برویم، ناگهان تلفن زنگ می زند و یکی از اقوام که از شهرستان آمده اند، خواهان آدرس دقیق منزل ما هستند که به منزل ما بیایند، در این هنگام شما چه کار می کنید؟

نحوه پاسخگویی به این سئوال مهم است نه خود جواب. اگر فرد بگوید به آنها می گوییم برنامه مسافرت داریم و نمی توانیم در خدمت شما باشیم.( این نشانه عدم انعطاف است)

اگر فرد بگوید به آنها می گوییم قدمتان روی چشم بفرمائید( این هم نشانه عدم انعطاف است)

در حالیکه فرد منعطف به راههای دیگری به غیر از بلی یا خیر نیز توجه دارد. مثلا می گوید: باید ببینم سفر ما چقدر اهمیت دارد؟ آنها چه نسبتی با ما دارند؟ ضرورت میهمانی چیست؟ تاثیر رفتن به این سفر روی ما چقدر هست؟ و ….، یعنی بررسی همه جوانب  و جوابی شبیه این: به او می گوییم قصد سفر داریم، اما خیلی دوست داریم در خدمت شما باشیم، لذا تا ساعت ۱۸ که وقت حرکت ماست می توانیم در خدمتتون باشیم. یا اینکه ما می توانیم هفته آینده این سفر را برویم لذا خوشحال می شویم در خدمتتون باشیم. ( فراموش نکنید ، حتی گذشته فرد هم نشان می دهد که او در برابر مشکلاتی که در حوزه شغلی ، تحصیلی و خانوادگی داشته هست تا چه اندازه انعطاف پذیر و سازگار بوده است).

نکته مهم اینست که از نشانه های عدم انعطاف پذیری، عدم رابطه صحیح فرد با خانواده ، دوستان، همکاران و …است. یعنی کسی که نتوانسته است نسبت به خواسته های خود در قبال والدینش انعطاف نشان دهد، حتما در برابر همسر هم دارای انعطاف نخواهد بود.

 

 تقسیم وظایف و نقش زن و مرد

شما می توانید با مثالهایی مسئولیت هایی را مطرح کنید و از او بپرسید چه کسی این کارها را باید انجام دهد. خرید، تصمیم گیری، کارهای منزل ، نگهداری بچه ، ادامه تحصیل، تفریحات و ….

 

مسائل اقتصادی خانواده

این بند هم باید با سئوالات  جزئی همراه باشد. مثلا "میزان هزینه ای را که جهت مراسم ازدواج در نظر دارید چقدر است؟ محل مسکونی مد نظر چگونه است ، کجاست؟" و یا "درآمدهای زن و مرد چگونه در خانواده هزینه می شود؟ تصمیم گیرنده کیست؟ "

 

میزان استقلال یا وابستگی فرد

شما با طرح سوالاتی در مورد زندگی در شهر دیگر، نوع عکس العمل در قبال نصایح دیگران، میزان معاشرت با خانواده، و دوستان می توانید در مورد استقلال شخصیت وی تصمیم بگیرید.

صفات شخصی و روانی

افسردگی، پرخاشگری، اضطراب، وسواس، سوء ظن و …. جزء مهمترین مسائلی هست که باید بررسی شود،( شاید بررسی این بند یکی از ضرورتهایی هست که دختر و پسر باید به روانشناس مراجعه کنند). اما اگر خودشان قصد بررسی داشتند باید نشانه های این اختلالات را بشناسند، و با سئوال و دقت در نشانه ها و علائم این اختلالات پی به مشکل ببرند. همچنین صفاتی مثل حسابگر (خساست) یا ولخرج بودن، اجتماعی بودن و یا منزوی و بی علاقه به تفریح،  (اهل تفکر و مطالعه بودن) و پشتکار و ….، جزء مسائلی هست که می تواند با مثالهای عملیاتی پرسیده شود. فراموش نکنید در سئوالات باید معادل مثبت صفات را بپرسید، چون ممکن است فرد موضع بگیرد. مثلا شما به فرد بگوئید شما بیشتر حسابگر هستید یا دست و دلباز ؟ تا فرد هر کدام را انتخاب کرد احساس بدی نداشته باشد.

 

مسائل اعتقادی و اخلاقی

این سئوالات را بر اساس آنچه خود هستید، باید طراحی کنید، اگر به مواردی اعتقاد ندارید، باید با طرح سئوالهای متناسب بررسی کنید تا فرد مقابل در این زمینه در تعارض با شما نباشد.

برای مثال "آیا وجود اعتقادات دینی درون انسان کافیست یا باید حتما در رفتار نمود داشته باشد؟

آیا خانمها برای بیرون رفتن از منزل باید از شوهرشان اجازه بگیرند؟

در صداقت به خود چه نمره ای می دهید؟

دوستان

تحقیق در مورد دوستان فرد و شناسایی آنها ، مسائل زیادی را در مورد همسر آینده برای شما باز گو می کند.

سئوالاتی از این قبیل چند تا دوست صمیمی دارید؟ ( تعداد زیاد آن نشانه برونگرا بودن و تعداد کم آن نشاندهنده حساسیت ، زودرنج بودن و درونگرا بودن هست)

با کدام دوست صمیمی هستید و او چه خصوصیت مثبتی دارد؟ ( پیش بینی اینکه اگر بخواهی در آینده خیلی خوب در کنار آن طاقت بیاوری باید چنین باشی)

با کدام دوستت ارتباط کمتری داری ؟ ( مهم از این نظر که اگر چنین هستی، در زندگی با این فرد مشکل دار خواهی شد)

 

بیماریهای جسمی، معلولیت ها

 این مورد باید مستقیم سئوال شود. چون برخی افراد، صداقت دارند اما ملزم به گفتن موارد سوال نشده نیستند. ( البته اگر سلامتی جسمی همسر آینده تان در تصمیم گیری شما موثر هست)

 

همچنین سوالاتی در مورد خانواده و کیفیت روابط اعضای خانواده و تفریحات  و سرگرمی های شخص نیز از جمله زمینه های مفید در جهت شناخت بهتر افراد است.

 

 

 

خواستگاری:

 پس از معرفی دختری به خانواده داماد معرفی شد، ابتدا مادر و چند تن از خانم های خانواده داماد به دیدن آن دختر می روند. اگر دختر را بپسندند، در جلسه بعد داماد را هم با خود می برند. در آن جلسه اگر داماد دختر را پسندید، مادر او هدیه ای را که به آن «نشانه» می گویند، به خانواده دختر می دهد.

شیرینی خوران  (بله بران):

 در صورت پسند هر دو طرف، جشنی در خانه عروس می گیرند. در آن روز زمان عقد و عروسی، مقدار مهریه و شیربها  (باشلق) توسط بزرگترها دو طرف تعیین می شود.

عقد کنان:

 در روز عقدکنان، خانواده داماد با توجه به تعداد میهمانان شیرینی، میوه و دیگر چیزها را با خنچه به خانه عروس می فرستند. پس از آن، خطبه عقد جاری می شود و آن دو به صورت رسمی به همسری یکدیگر در می آیند.

جهاز بران:

خانواده عروس بعد از آماده کردن جهاز، صورت کاملی از آن تهیه می کنند و در روز معینی، آنها را در خنچه ها چیده و به خانه داماد می برند.

حنابندان:  

 

مراسم حنابندان مفصل ترین بخش عروسی به حساب می آید. در این شب ابتدا حنا از طرف خانواده داماد به خانه عروس سپس از طرف خانواده عروس به خانه داماد برده می شود. همه این مراسم همراه با رقص و پایکوبی است.

آستانه بوسان:

 صبح روزی که در شب آن مراسم عروسی انجام خواهد شد، داماد به همراه دو ساقدوش به خانه عروس رفته، در می زند ولی وارد خانه نمی شود. پدر و مادر عروس گوسفندی را که از پیش آماده کرده اند، جلوی در خانه، در برابر پای داماد خود قربانی می کنند و داماد هم چهارچوب در را می بوسد.

عروس بران:

شب عروسی با حضور مطرب ها و نوازندگان شور و حال خاصی می گیرد، بعدازظهر روز جشن عروسی، عده ای از نزدیکان داماد به همراه او برای بردن عروس به خانه آنها می روند. داماد در میان دو ساقدوش با دسته گلی به خانه عروس وارد می شود.

بعد از پذیرایی از میهمانان، داماد به اتاق عروس می رود و دسته گل را به او هدیه می کند. سپس، یک پسر بچه نابالغ از سوی خانواده داماد به اتاق عروس می رود تا کمر عروس را ببندد. این کار به وسیله یک روبان یا روسری انجام می گرد. او باید سه بار این روسری یا روبان را از کمر عروس بیندازد و از پست پای او در بیاورد. پسر بچه در حین انجام این کار می گوید «هفت تا پسر یکی دختر» و با مشت ضربه ای آرام به پشت عروس می زند و پس از انجام این مراسم از سوی خانواده عروس هدیه ای به پسر بچه می دهند. بعد پدر عروس می آید و دست عروس و داماد را در دست یکدیگر می گذارد. سپس همه همراه عروس به خانه داماد می روند. بعد از پذیرایی و شادمانی، میهمانان خانه داماد را ترک می کنند.

پاتختی یا سربندان:

صبح روز بعد از جشن عروسی، فامیل داماد برای خوردن صبحانه و دادن رونما به عروس به اتاق عروس و داماد می روند. عروس با چای و شیرینی از آنها پذیرایی می کند و آنها نیز هر یک به عنوان رونما مبلغی در بشقاب می گذارند. در این روز جشنی در خانه داماد برپا می شود که فقط خانم ها در آن شرکت دارند. هر یک از شرکت کنندگان هدیه برای عروس می آوردند.

منبع: میراث فرهنگی استان قزوین

زهره پری نوش – سایت تبیان