پروژه فراملي مركز تمدن جهان و پايتخت هنر در حركتي نو ، تصميم دارد در ادامه برنامه هاي گردشگري زميني ، به ادامه گردشگري فضائي بپردازد و اين مرحله از گردشگري را به گردشگري فضايي
در دوره‌و زمانه‌ي ما ديگر ديدن آثار فرهنگ‌هاي کهن،بناهاي تاريخي، موزه‌هاي اشياي قديمي و جلوه‌هاي زندگي پيشينيان، خيلي جذاب و جالب به‌نظر نمي‌رسد. ورزش‌هاي تفريحي مثل ماهي‌گيري و قايق‌راني يا ورزش‌هاي زمستاني، به‌تنهايي گردشگران را جلب نمي‌کنند. ديگر مردم،هرجاي زمين که باشند، با زدن چند دگمه مي‌توانند دنياي زيباي مناظر دوردست را در سينماهاي خانگي خود ببينند. با تمام اين حرف‌ها بزرگترين صنعت جهان، توريسم يا گردشگري،در حال تحول و پوست‌اندازي است.
پروژه فراملي مركز تمدن جهان و پايتخت هنر در حركتي نو ، تصميم دارد در ادامه برنامه هاي گردشگري زميني ، به ادامه گردشگري فضائي بپردازد و اين مرحله از گردشگري را به گردشگري فضايي محل اجراي پروژه فراملي مركز تمدن جهان و پايتخت هنر ( با استفاده از هليكوپتر براي گردش در فضاي بالاي سايت پروژه جهت ديدن آثار تاريخي و باستاني و مذهبي و همچنين نمايشگاه دائمي معماري متنوع بيش از 87 كشور جهان و معماري سنتي 30 استان ايران در قالب پروژه هائي نظير هتل ها و غيره ) و سپس به گردشگري فضايي شهر و استان محل اجراي پروژه ( بمنظور تورگرداني گردشگران و ديدن اصالت هاي آثار تاريخي و باستاني و مذهبي شهر و استان محل اجراي پروژه ) و در تعقب آن برنامه گردشگري فضايي ايران ( تورگرداني و گردشگري اصالت هاي آثار تاريخي و باستاني و مذهبي استان هاي كشور ) را در برنامه خواهد داشت و مرحله بعدي را به گردشگري فضا جهاني ( گردشگري سفينه اي ) رقم خواهد زد
تصور کنيد صبح يک روز تعطيل بيدار ميشويد، يک فلاسک چاي برمي‌داريد، سوار سفينه‌ي شخصي‌تان ميشويد تا شما را تا يک مدار خلوت بين زمين و ماه برساند و دقايقي را در شرايط بي‌وزني استراحت کنيد. اما امان از دست اين توريستهاي وظيفه‌نشناس و اعصاب‌خردکن. اين‌جا هم نمي‌گذارند آدم چند دقيقه‌اي راحت باشد. گروهي از بچه‌ها لباس‌هاي فضايي‌شان را پوشيده‌اند و دارند بيرون سفينه‌شان بازي مي‌کنند. پدر و مادرهايشان در گوشه‌اي ديگر دارند از نور خالص خورشيد استفاده مي‌کنند تا حالي به پوستشان بدهند. ديگر صدايتان در مي‌آيد. بابا اين‌جا هم که ديگه … شده! تصميم مي‌گيريد تا شب نشده،برگرديد پايين و براي هفته‌ي بعد، يک سوئيت پنج‌ستاره در هتل هيلتون مريخ براي دو روز رزرو کنيد.
رويايي که مردم در دهه‌ي شصت ميلادي از سال ۲۰۰۰ داشتند،چيزي شبيه اين بود. رويايي که شايد براي تحقق آن بايد ۵۰ تا ۱۰۰ سال ديگر صبر کرد. اما براي جوان‌هاي دهه‌ي ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ که با داستان‌هاي آيزاک آسيموف و آرتورسي کلارک و استاينسلاولم بزرگ شده بودند، روياي دور از دست‌رسي نبود. آن‌ها فرزندان نخستين دوره‌ي فضا بودند. اما واقعا چه اتفاقي افتاد که الآن در سال ۲۰۰۶ مي‌گويند که شايد سال ۲۰۱۹ بشر دوباره به ماه برود و يا براي قدم گذاشتن روي مريخ بايد تا سال ۲۰۳۰ صبر کرد؟
رايانه و اينترنت. بله؛انقلاب انفورماتيک چيزي بود که روياسازان آن دوران،به آن فکر نکرده بودند. شايد بهتر است بگوييم که کامپيوترهاي خانگي،جواب اصلي اين سوال هستند. شکي نيست که کامپيوترهاي خانگي با فراهم آوردن امکان اشتراک اطلاعات با همه، در هرکجا، و در هرزمان، از همين حالا دنيا را کوچک‌تر کرده‌اند. فن‌آوري امروز، ما را در لحظه‌اي به آن سوي دنيا منتقل مي‌کند. اما کامپيوترهاي خانگي با همه‌ي فوايدشان، تنها شايد يک ضرر براي دوست‌داران آسمان داشته‌اند: عصر فضا را نيم قرن عقب انداخته‌اند. از يک طرف، پيش‌رفت در کامپيوترهاي خانگي، باعث کوچک‌تر شدن و توانمندتر شدن پردازنده‌ها شد. براي همين بشر توانست بسياري از ماموريت‌هاي تحقيقاتي فضايي را به روبات‌ها واگذار کند و به‌جاي ساخت فضاپيماهاي ميليارددلاري که انسان را به آسمان مي‌برند، سراغ فضاپيماهاي روباتيک چند ميليون دلاري برود. براي همين هنوز وسيله‌ي مطمئني براي سفر فضايي چندساله ابداع نشده. از طرف ديگر با پايان جنگ سرد و مسابقه‌ي فضايي، دولت‌ها به فضا به‌صورت يک فن‌آوري لوکس نگاه مي‌کردند که در درجات بعدي قرار داشت. حالا آن‌ها بايد از فرصتي که کامپيوترها به‌وجود آورده بودند، براي گسترش رفاه و تامين اجتماعي عمومي استفاده مي‌کردند.
رويا باز مي‌گردد
اما به‌نظر مي‌رسد ورق درحال برگشتن است. وقتي پل آن يکي از پدران انقلاب انفورماتيک و از بنيان‌گذاران مايکروسافت، درحال سرمايه‌گذاري براي فرستادن توريست به فضاست، نشان مي‌دهد که عصر دوم فضا آرام آرام دارد شروع مي‌شود. تا حالا که سه نفر با خرج خودشان و البته با امکانات دولتي به‌فضا رفته‌اند. يکي هم همين روزها آن بالاست و چون ايراني هم هست، توجه ما را جلب کرده. اما روي اين افراد نمي‌شود اسم توريست يا فضاگرد گذاشت. دنيس تيتو، گرگوري اولسن، مارک شاتلورت و انوشه انصاري با کلاه آفتابي و دوربين عکاسي به آسمان نرفتند. آن‌ها يک برنامه‌ي فشرده‌ي تحقيقاتي را در فضا انجام مي‌دادند. شايد سرشان شلوغ‌تر از روزهاي پرمشغله‌ي کاري روي زمين هم بوده. اما اوضاع آن‌قدرها هم بد نيست. در آلاسکا،فلوريدا، کاليفرنيا و سنگاپور، ملت دارند پايگاه‌هايي براي فرستادن فضاگرد راه مي‌اندازند. همين خانم انصاري مي‌خواهد در بيخ گوش خودمان در راس‌الخيمه که يکي از اميرنشين‌هاي کشور امارات است، يک پايگاه فضاگردي راه بيندازد. کانادا براي ساخت اولين پايگاه فضايي خود که ارسال تجهيزات مورد نياز براي ايستگاه بين‌المللي فضايي و حتي فرستادن توريست به فضا را انجام مي‌دهد،برنامه‌ريزي کرده است.
وسيله‌اي براي سفر
يک شرکت کانادايي‌ـ‌آمريکايي به‌اسم فضاسياره‌که درحال توليد تجهيزات راکت پرتاب است، تخمين زده که هزينه‌ي ساخت يک سفينه‌ي فضاگردي، چيزي حدود ۲۰۰ ميليون دلار خواهد بود. فضاسياره با پيش‌فرض ارسال تجهيزات به ايستگاه بين‌المللي فضايي، برنامه‌ي توسعه‌ي تجارت توريسم فضايي، با فرستان سرنشين به پروازهاي ۱۵ دقيقه‌اي شبه‌مداري را دارد. آن‌ها مي‌خواهند ساخت سفينه را از حدود يک سال آيند شروع کنند و اولين پرواز شبه‌مداري خود را در ۲۰۰۹ انجام دهند. باز هم همين خانم انصاري، يک مسابقه‌ي ۲۰۰ ميليون دلاري براي طراحي يک سفينه‌ي خصوصي فضايي به‌نام X-Prize برگزار کرد که طراح سفينه‌ي Spaceship 1 برنده‌ي آن شد. قرار است از روي طرح‌هاي اين مسابقه، چند سفينه‌ي خصوصي فضايي ساخته شود.
برت راتن، طراح مشهور عالم هوافضا، در حال آماده‌سازي اولين ناوگان فضاپيماي تجاري سرنشين‌دار براي شرکت ويرجين گالاکتيک‌است. اين شرکت،متولي گردشگري فضايي است. او از سيل پيشنهادات براي ساخت فرودگاه فضايي به‌شدت تعجب کرده و گفته که اين موضوع درحال تبديل‌شدن به يک رقابت جهاني است.
ترمينالي براي سفر
سال‌هاست پايانه‌هاي پرتاب فضايي، توسط سازمان‌هاي فضايي دولتي دنيا مورد استفاده قرار مي‌گيرند. اين پايانه‌ها با توجه به نوع ماموريت متفاوت پرتاب‌هاي فضايي، شامل سکوهاي پرتاب مجزا، باندهاي ويژه و آشيانه‌هاي متداولي هستند. اکثر آن‌ها در نواحي دورافتاده‌ي ساحلي هستند تا اجزا و قطعات جداشده از پرتاب راکت‌هاي فضايي در بازگشت به زمين به کسي نخورد. اما فرودگاه‌هاي جديد فضايي بايد مکاني تجاري و مناسب شان گردشگراني باشند که حاضر شده‌اند ميليون‌ها دلار پول صرف يک تور چندروزه کنند. سالن‌هاي انتظار، باندهاي بزرگ، و اتومبيل‌هايي که گردشگران را به سفينه‌ي فضايي مي‌برد بيشتر شبيه يک فرودگاه شيک هوايي است تا يک مرکز پرتاب فضايي.
اما مشکلات فني زيادي وجود دارد. هنوز هيچ‌يک از فضاپيماهاي شخصي، آزمايش پرتاب خود را کاملا پشت سر نگذاشته‌اند. ضمنا هنوز هزينه‌ي برآوردشده براي يک پرواز زير مداري که به گردشگر اجازه مي‌دهد تنها براي لحظاتي افق کروي زمين و لايه‌ي آبي‌‌رنگ اتمسفر را تشخصي دهد، بسيار سرسام‌آور است. اما کم نيستند افرادي که حاضرند ۱۰۰ تا ۲۵۰ هزار دلار بدهند تا چنين تجربه‌ي شگفت‌انگيزي را در کارنامه‌ي زندگي خود ثبت کنند. پيش‌بيني مي‌شود که اين صنعت تا پايان سال ۲۰۲۰ چيزي حدود ۷۵۰ ميليون دلار درآمد به جيب گردانندگان آن بريزد و تا ۵۸۰۰ شغل جديد ايجاد کند.
شرکت ماجراجويي‌هاي فضايي، (اسپيس‌ادونچرز) داراد يک فرودگاه فضايي تجاري در سواحل جنوبي خليج فارس مي‌سازد. اين شرکت قصد دارد در آينده‌اي نه‌چندان دور فرودگاه فضايي راس‌الخيمه را برپا کند. دولت محلي راس‌الخيمه و شرکت اسپيس ادونچرز از سرمايه‌گذاران عمده‌ي اين پروژه‌ي ۲۶۵ ميليون دلاري هستند. نزديکي اين فرودگاه فضايي به دوبي که مرکز توريسيتي پرزرق و برقي در حاشيه‌ي جنوبي خليج فارس است و نزديکي آن به خط استوا که در پرتاب‌هاي فضايي مهم است، و نيز دلارهاي نفتي سرگردان که منتظر بهانه‌اي براي خرج شدن‌اند، از عمده‌ترين دلايل برپايي چنين مرکزي در منطقه است.
جايي براي ماندن
اما در فضا نياز به يک هتل هم هست. ايستگاه فضايي بين‌المللي فقط جايي براي تحقيقات است. براي همين،گروهي هم به‌سراغ طراحي هتل فضايي رفته‌اند. مهندسان معماري اسپانيا، طرح ساخت اولين هتل فضايي جهان را به‌شکل يک خوشه‌‌ي انگور تهيه‌کرده‌اند. اين هتل،انواع امکانات و تجهيزات براي استراحت فضاگران و فضانوردان را دارد. اين هتل فضايي توسط يک شرکت معماري در بارسلونا، و يک گروه مهندسي از فلوريداي آمريکا تهيه شده. اتاق‌هاي اين هتل،به‌صورت حبه‌هاي انگور به‌يک هسته‌ي مرکزي متصل مي‌شوند. اين اتاق‌ها به‌شکل کپسول‌هايي با شش متر طول و چهار متر ارتفاع هستند که پنجره‌هاي بزرگي مشرف به بيرون دارند. داخل اتاق‌ها، زاويه‌اي ندارد، بلکه‌تنها داراي يک برجستگي است که براي غذا خورند،خوابيدن و نگاه‌کردن به فضا در نظر گرفته شده.
نصب هتل فضايي،از زمين و با انتقال قطعات آن توسط شاتل انجام خواهد شد. اين سفينه،در هر سفر مي‌تواند تا سه اتاق به‌علاوه‌ي يک جرثقيل هسته‌ي مرکزي که گنجايش ۲۲ کپسول را دارد، به فضا انتقال دهد. اين هتل، اين قابليت را دارد که کپسول‌هاي ديگري نيز به‌عنوان محل پذيرش هتل، کافه‌تريا، و رستوران به آن اضافه شود. اکنون بررسي‌ها روي لباس‌هايي که گردشگران جديد مي‌توانند در هتل به‌تن کنند و شرايط لازم براي هتل در شرايط فقدان صدا در فضا صورت مي‌گيرد.
اما روياي گردشگري فضايي، با پرتاب موفقيت‌آميز ماهواره‌ي قابل انبساط جنسيس ۱ (Genesis-1) رنگ تازه‌اي به‌خود گرفت. فضاپيماي جنسيس ۱،چند هفته پيش با يک موشک بالستيک، از خاک روسيه به‌فضا پرتاب شد. اين ماهواره، به‌محض رسيدن به مدار زمين، صفحات خورشيدي خود را گشود و شروع به انبساط کرد. هدف اصلي و بلندمدت از پرتاب چنين ماهواره‌اي، طراحي و ساخت هتل فضايي و پذيرايي از گردشگران ثروتمند در مدار زمين است. چون طراحي و ساخت ايستگاه‌هاي فضايي براي مقاصد گردگشگري بسيار پرهزينه است، شرکت Bigelow Aerospace بر آن شد تا تمرکز خود را برروي ايده‌ي تاسيسات مسکوني قابل انبساط معطوف کند. اگر همه‌چيز به‌خوبي پيش برود، اين فضاپيما تا پنج سال در فضا خواهد ماند. در اين مدت هم مهندسان فرصت خواهند داشت تا به بررسي عملکرد آن و در عين حال جمع‌آوري اطلاعات براي مرحله‌ي بعدي اين طرح بزرگ بپردازند. همچنين مهندسان شرکت از هم‌اکنون طراحي و ساخت جنسيس ۲ را آغاز کرده‌اند تا با استفاده از اطلاعات به‌دست‌آمده از جنسيس ۱ گام بلندي در تحقق ايده‌ي ساخت هتل‌هاي گردشگري فضايي بردارند. پرتاب جنسيس ۲ براي سال ۲۰۰۷ ميلادي در نظر گرفته شده است.
در ذيل شما را با پيشگامي يك هموطن ايراني كه به عنوان تخستين زن توريست فضانورد در يك سفر 10 روزه در مداري واقع در فاصله 350 كيلومتري سطح زمين قرار گرفت آشنا ميشويد .
"انوشه انصاري"، زن ايراني‌الاصل ساكن آمريكا راس ساعت ۰۷:۳۸صبح دوشنبه به عنوان نخستين زن توريست فضانورد در يك سفر ۱۰روزه عازم ايستگاه فضايي بين‌المللي در مداري واقع در فاصله ۳۵۰كيلومتري سطح زمين مي‌شود.
"انصاري" به كمك سفينه روسي "سويوز تي‌ام‌اي- "۹و به همراه دو خدمه جديد ايستگاه فضايي بين‌المللي، يعني فضانورد روس "ميخاييل تيورين" و فضانورد آمريكايي "مايكل لوپز-الگريا" پرواز خود را آغاز كرده و پس از يك سفر دو روزه در فضا، روز چهارشنبه در ساعت ۰۸:۵۴دقيقه به ايستگاه فضايي خواهد رسيد.
"انصاري" متولد مشهد بوده و هم‌اكنون ۴۰ساله است و با فعاليت در زمينه نرم‌افزارهاي مخابراتي در كشور آمريكا به ثروت زيادي دست يافته است.
به گفته "انصاري" وي در سالهاي كودكي خود مجموعه تلويزيوني "پيشتازان فضا" را از تلويزيون ايران با علاقه تماشا مي‌كرده و همواره يكي از بزرگترين آرزوهايش سفر به خارج از جو زمين و تماشاي كره زمين و كشور ايران از فضا بوده است.
"انصاري" در اوايل سال ميلادي جاري آزمايشهاي پزشكي دشوار لازم براي سفر به خارج از جو را با موفقيت پشت سرگذاشت و چند ماه در پايگاه فضايي "استار سيتي" در خارج از شهر مسكو تحت آموزشهاي فضايي بود.
پايگاه فضايي "استار سيتي" همان مكاني است كه "يوري گاگارين" به عنوان نخستين انسان فضانورد در سال ۱۹۶۱در آن براي سفر به فضا آموزش ديد و انصاري نيز به عنوان نخستين توريست فضايي زن در همين پايگاه خود را براي سفر به خارج از جو زمين آماده كرد.
در ابتدا قرار بود "انصاري" طبق برنامه‌هاي از پيش تعيين شده در سال ميلادي آينده و بوسيله يك سفينه روسي "سويوز" به ايستگاه فضايي بين‌المللي اعزام شود اما در پي لغو شدن برنامه سفر توريستي-فضايي يك ميليونر ژاپني براي سال جاري به دلايل پزشكي، برنامه پرواز "انوشه انصاري" جلو افتاد.
سفرهاي توريستي فضايي توسط يك شركت آمريكايي به نام "اسپيس ادونچرز" در ويرجينياي آمريكا سازمان دهي شده و با كمك آژانس فضايي روسيه عملي مي‌شود.
تاكنون سه توريست فضايي با پرداخت ۲۰ميليون دلار به اين شركت و آژانس فضايي روسيه، به سلامت به ايستگاه فضايي بين‌المللي سفر كرده و به زمين بازگشته‌اند و "انوشه انصاري" چهارمين توريست فضايي جهان و نخستين توريست زن فضانورد خواهد بود.
انصاري در آموزشهاي فضايي گسترده خود با موارد متنوعي نظير تحمل فشار شديد ناشي از شتاب سفينه هنگام پرتاب و حتي شليك اسلحه جهت دفاع از خود در برابر حيوانات وحشي درصورت فرود اضطراري در جلگه‌هاي وسيع روسيه آشنا شده است.
نخستين توريست فضايي جهان يك سرمايه‌دار كاليفرنيايي به نام "دنيس تيتو" بود كه در سال ۲۰۰۱به ايستگاه فضايي سفر كرد. پس از "تيتو"، يك ثروتمند اهل آفريقاي جنوبي به نام "مارك شاتل‌ورث" به عنوان توريست به فضا رفت و آخرين توريست فضايي نيز "گرگوري اوسلن" آمريكايي بود كه سال گذشته ميهمان ايستگاه فضايي بين‌المللي شد.
"انوشه انصاري" علاوه بر علاقه‌مندي به سفر به فضا خود نيز هم‌اكنون در زمينه سرمايه‌گذاري براي توليد سفينه‌هاي فضايي ويژه حمل توريستهاي فضايي با شركت "اسپيس ادونچرز" و همچنين آژانس فضايي روسيه وارد مذاكره شده‌است.
از سوي ديگر "انصاري" پيش از اين و در سال ۲۰۰۵خود يك مسابقه بزرگ با يك جايزه ده ميليون دلاري به نام "انصاري اكس پرايز" راه‌اندازي كرده بود كه در آن شركتهاي خصوصي بايد يك سفينه سه نفره با قابليت پرواز تا ارتفاع ۱۰۰كيلومتري و خروج از جو زمين ارائه مي‌كردند كه در نهايت سازنده يك سفينه به نام "اسپيس‌شيپ‌وان" موفق به اخذ اين جايزه شد.
"انوشه انصاري" داراي ليسانس مهندسي برق از دانشگاه "جورج ميسن" ويرجينيا و فوق ليسانس همين رشته از دانشگاه "جورج واشنگتن" آمريكاست.
وي پنج سال پس از انقلاب اسلامي ايران به كشور آمريكا سفر كرد و پس از چندي با همسر ايراني خود يك شركت توليدكننده فن‌آوري‌هاي مخابراتي به نام "تله‌كام تكنولوجيز" را با سرمايه ۵۰هزار دلار راه‌اندازي كرد و چند سال بعد و زماني كه ارزش اين شركت به بيش از ۵۰۰ميليون دلار رسيده بود، آن را فروخت.
"انصاري" پس از پرواز روز دوشنبه، طبق برنامه ساعت ۰۸:۵۴صبح چهارشنبه و درست ساعاتي پيش از جدا شدن سفينه "آتلانتيس" از ايستگاه فضايي، به اين ايستگاه خواهد رسيد و بدين‌ترتيب شانس ديدار با شش خدمه شاتل "آتلانتيس" و همچنين دو خدمه قديمي ايستگاه كه با "آتلانتيس" به زمين باز مي‌گردند را نيز خواهد داشت.
